ضرورت ساماندهی وضعیت نابسامان مدیریت پسماندهای بهداشتی و درمانی شهر تهران موجب گردید تا شورای شهر تهران و دادستانی کل کشور در اواخر سال ۸۳ به موضوع ورود نموده و جلسات مختلفی را به منظور کارشناسی در این زمینه بین سازمان حفاظت محیط زیست، شهرداری تهران و وزارت بهداشت تدارک نمایند.
در طی این جلسات سازمان بازیافت با توجه به پیشینه مطالعاتی و امکانات اجرایی موجود، ضرورت استفاده از سیستمهای اتوکلاو بی خطرساز پسماند عفونی جهت امحاء پسماندهای بهداشتی و درمانی را اعلام و بر آن تاکید نمود.
این در حالی بود که نمایندگان وزارت بهداشت و سازمان حفاظت محیط زیست نیز با ارائه دلایلی، این امر را مغایر با بهداشت محیط جامعه دانسته و استفاده از دستگاههای ضد عفونی کننده با بخار (اتوکلاو) در هر یک از مراکز بهداشتی و درمانی را تنها راه موثر در رفع معضل امحاء پسماندهای حاصل از این مراکز عنوان می نمودند.
اما ، ارائه مستندات علمی و قابل قبول از کاربرد موفق دستگاه زباله سوز در سطح جهان، باعث گردید که سازمان حفاظت محیط زیست بار دیگر موضوع را مورد بررسی قرار داده و نظریه سازمان بازیافت در خصوص احداث زباله سوز مرکزی را تائید کند.
تائید ضمنی این مسئله از سوی سازمان حفاظت محیط زیست موجب گردید تا وزارت بهداشت مجددا با تاکید بر ماده ۷ قانون مدیریت پسماند، تصمیم گیری در زمینه مدیریت پسماندهای پزشکی را در حدود اختیارات خود دانسته و برای تامین هزینه های آن مطابق با ماده ۳۵ آیین نامه اجرایی قانون مذکور تقاضای اعتباری بالغ بر ۷۰۰ میلیارد ریال جهت تجهیز بیمارستانهای دولتی کشور (۵۵۰ بیمارستان) به دستگاههای “اتوکلاو” را بنماید.
سازمان حفاظت محیط زیست نیز در راستای عمل به این وظیفه ضمن برگزاری جلسات متعدد کارشناسی با دست اندرکاران ذیربط و جمع آوری اطلاعات و ادله علمی، نهایتا در تاریخ ۲۱/۹/۸۵ طی نامه ای، نظریه نهایی خود در زمینه استفاده از سیستم های نوین زباله سوزی به صورت مرکزی را به وزارت بهداشت اعلام نمود…
بی خطر سازی زباله های عفونی بیمارستانی از آن جهت حائز اهمیت است که رها سازی و دفن این قبیل زباله ها، تهدید جدی برای سلامت مردم و جامعه محسوب می شود که اگر نخواهیم نسبت به آن حساس باشیم، در آینده ای نه چندان دور، عوارض ناگوار آن متوجه همگان خواهد بود.
در این بین، روشهای متفاوتی برای بی خطر سازی زباله های عفونی، مد نظر کارشناسان است که در استفاده از راهکارهای موجود در کشور، با دیدگاهها و اندیشه های مختلفی مواجه هستیم. برخی، “اتوکلاو” را می پسندند و آن را برای بی خطر سازی زباله های عفونی، کافی می دانند و برخی دیگر معتقدند که تمامی زباله های ویژه بیمارستانی با روش اتوکلاو، بی خطر سازی نمی شود و لازم است که از دستگاه زباله سوز استفاده